از سال ۱۹۷۲، ماهواره های لندست به طور پیوسته تصاویر فضایی سطح زمین را به دست می آورند و داده هایی را که به عنوان منابع ارزشمند برای تحقیق در مورد زمین مورد استفاده قرار می گیرند، ارائه می دهند.
لندست تلاش مشترک سازمان زمین شناسی ایالات متحده USGSو اداره ملی هوا و فضا NASA است. ناسا دستگاه های سنجش از دور و فضاپیما را توسعه می دهد و عملکرد ابزارهای ماهواره ای را به اجرا می گذارد. در مرحله بعد USGS مالکیت و بهره برداری از ماهواره ها ، علاوه بر مدیریت تمام دریافتی های زمین، بایگانی داده، تولید محصول و توزیع داده ها را به عهده می گیرد. نتیجه این برنامه یک رکورد بی سابقه ای از تغییرات طبیعی و انسانی در چشم انداز جهانی شده است.
در اواسط دهه ۱۹۶۰ ، به علت موفقیت ایالات متحده در اکتشافات سیاره ای با استفاده از ماهواره سنجش از راه دور بدون سرنشین، وزارت کشور، ناسا و وزارت کشاورزی در یک تلاشی بلند پروازانه جهت توسعه و راه اندازی اولین ماهواره رصد زمین غیرنظامی را آغاز کردند.
هدف آنها در ۲۳ جولای ۱۹۷۲ با راه اندازی ماهواره فناوری منابع زمینی ERTS-1 ، که بعدها به لندست ۱ تغییر نام یافت، به دست آمد. راه اندازی ماهواره لندست ۲، لنست ۳ و لندست ۴ به ترتیب در سال ۱۹۷۵ و ۱۹۷۸ و سپس ۱۹۸۲ ایجاد گردید. از سری ماهواره های لندست.
زمانی که لندست ۵ از سری ماهواره های لندست در سال ۱۹۸۴ راه اندازی شد، هیچ کس پیش بینی این که این ماهواره برای ارائه اطلاعات با کیفیت بالا داده های جهانی از زمین برای ۲۸ سال و ۱۰ ماه که رسما یک رکورد جهانی گینس برای "طولانی ترین کار ماهواره ای " می باشد ، داشته باشد.
در عین حال لندست ۶ موفق به رسیدن به مدار در سال ۱۹۹۳ نشد؛ با این حال، لندست ۷ با موفقیت در سال ۱۹۹۹ راه اندازی شد و همچنان به ارائه داده های جهانی مشغول می باشد.
لندست ۸، که در سال ۲۰۱۳ راه اندازی شد، ماموریت خود را همچنان ادامه می دهد، و ماهواره landsat 9 به طور پیش بینی شده برای راه اندازی در سال ۲۰۲۰ هدف گذاری شده بود که این امر در سال 2021 به وقوع پیوست.
دستاوردهای ماهواره landsat :
ماهواره های لندست ۷ و لندست ۸ از سری ماهواره های لندست هر دو زمین را در ارتفاع ۷۰۵ کیلومتر (۴۳۸ مایل) در یک مسیر ۱۸۵ کیلومتری (۱۱۵ مایل) و از شمال به جنوب از سطح آفتابی زمین در یک مدار همگام با آفتاب حرکت می کنند.
هر ماهواره یک مدار کامل را در هر ۹۹ دقیقه انجام می دهد، هر روز حدود ۱۴ مدار کامل را پر می کند و هر ۱۶ روز در هر نقطه از زمین عبور می کند. هرچند هر ماهواره دارای یک سیکل ۱۶ روزه تمام زمین است، مدار خود را به حالت عادی بازمی گرداند تا پوشش تکراری ۸ روزه هر منطقه، صحنه لندست را در جهان داشته باشد.
بین این دو ماهواره، بیش از ۱۰۰۰ صحنه در هر روز به بایگانی USGS افزوده می شود.
لندست ۴ و ۵ به همان ترتیب به لندست ها ۷ و ۸ پیوسته اند، در حالیکه لندست ۱، ۲ و ۳ در ارتفاع ۹۲۰ کیلومتری (۵۷۲ مایل) پرواز می کنند و هر ۱۰۳ دقیقه یک بار چرخش می کنند و هر ۱۸ روز یک بار پوشش می دهند.
طرح های بلندمدت لندست (LTAPs) اولویت های تصویربرداری زمین را شناسایی می کنند که به طور موثری از داده های لندست ۸ و لندست ۷ استفاده می کنند. اطلاعات در مورد LTAP ها در وب سایت ماموریت های ماهواره landsat ارائه می شوند.
سنسور ها و نام های باند:
سنسور اولیه لندست ۱، ۲ و ۳، اسکن چندتایی (MSS) بود که داده ها را با رزولوشن ۷۹ متری در چهار نوار طیفی که از طول موج سبز تا طول موج های مادون قرمز نزدیک (IR) به دست آمده بود، جمع آوری می کرد.
داده های لندست MSS تحویل داده شده تا ۶۰ متر رصد می شدند.
در Landsats 1، ۲، ۳ داده ها با وضوح ۴۰ متری تهیه می شدند و به فیلم ۷۰ میلیمتری سیاه و سفید ضبط می شدند.
داده های RVB در مرکز ارزیابی منابع و منابع زمین ( EROS ) آرشیو می شوند و به عنوان محصولات فیلم تنها در دسترس هستند.
ماهواره landsat لندست۴ و لندست ۵ MSS توسط سنسور Thematic Mapper ( TM ) حمل می شوند.
سنسور TM شامل باندهای اضافی در قسمت مادون قرمز کوتاه (SWIR ) و بخشی از طیف با رزولوشن فضایی ۳۰ متر برای نوارهای قابل مشاهده، ماندون قرمز نزدیک ،SWIR و شامل اضافه کردن یک باند ۱۲۰ میلی متری باند حرارتی مادون قرمز می باشد.
داده های حرارتی ماهواره لندست ۴ و لندست ۵ TM به ۳۰ متر نیز می رسند.
ماهواره لندست ۷ دارای نمایشگر پیشرفته موضوعی (ETM + ) با نوارهای ۳۰ متری قابل مشاهده، IR نزدیک و SWIR ، یک باند گرمایی ۶۰ متری و یک باند پانکروماتیک ۱۵ متری می باشد. در ۳۱ می ۲۰۰۳، مصنوعات غیر عادی در داده های جمع آوری شده توسط دستگاه( ETM + ) ظاهر شدند. تحقیقات مشخص کرد که اصلاح خط اسکن ( SLC ) حرکت رو به جلو ماهواره برای ریکاوری و اسکن معکوس برای ایجاد یک تصویر، شکست خورده است. تلاش برای بازیابی SLC ناموفق بود و بدون عامل SLC، ۲۲ درصد از داده های تصویری از دست می رفت، که منجر به شکاف داده ها در گپ های متناوب شد که در عرض از مرکز تا لبه تصویر افزایش می یافت. ماهواره لندست ۷ همچنان اطلاعات دقیق هندسی و رادیومتری را در سراسر جهان به دست می آورد ولی روش هایی به وجود دارد که کاربران را قادر می سازد تا شکاف های داده ها را پر کنند.
ماهواره لندست ۸، که به عنوان مأموریت تداوم داده های لندست در تاریخ ۱۱ فوریه ۲۰۱۳ راه اندازی شد، شامل نمایشگر زمین عملیاتی(OLI) سنسور مادون قرمز حرارتی(TIRS ) است. OLI داده ها را با وضوح فضایی ۳۰ متری در ناحیه های طول موج مادون فرمز نزدیک IR و SWIR جمع آوری می کند و یک باند پانکروماتیک ۱۵ متری که اطلاعات را با محصولات مرسوم قبلی تامین می کند. OLI همچنین شامل یک گروه آبی عمیق برای مطالعات ساحلی- آئروسل و یک باندی برای تشخیص ابرهای پرتوی می باشد.
